Sander kijkt naar de rand van zijn hoed en ziet hoe een regendruppel langs de opstaande rand van diezelfde hoed schuift, om er aan het einde plompverloren af te vallen. De regendruppel valt op de grond en gaat verloren tussen allerlei stroompjes en beekjes die zich op de natte aarde hebben gevormd. “Ik hoop dat we dit pad goed hebben gekozen”, hoort Sander rechts van hem. Gerard loopt vlak naast Sander, maar in de oren van Sander klinkt hij een stuk verder weg. Sander schrikt op uit zijn dagdroom. “Vertrouw nu maar op Richard”, drukt Sander Gerard op het hart. “We hebben dit jaar nog geen post gemist, remember?”. Met een onhoorbaar hoofdknikken geeft Gerard toe, zodat zijn stem niet kan verraden hoe stuk hij zit na een dag lopen. 
Richard loopt twintig meter voor Sander en Gerard uit met de geplastificeerde deelnemerskaart in zijn hand. Plotseling stopt Richard om de kaart eens goed te bekijken. “Dit hier links kan een pad zijn!”, roept hij enthousiast naar achteren. Zonder ook maar op antwoord te wachten schiet hij het pad in om te controleren om het verloop van het pad overeenkomt met dat wat er op de kaart is afgebeeld. Sander en Gerard wachten vooraan het pad. “Hoe houdt Richard het vol in deze regen”, vraagt Gerard, aan Sander. Sander denk enkele seconden en antwoordt “Hij is gewoon helemaal in zijn element met de kaart in zijn hand en met zijn loopschoenen aan”. “Daar veranderd het weer niks aan”, voegt hij er nog aan toe. Gerard, die geen liefhebben van regen is, zucht een keer diep. “Ik hoop tenminste dat het vanavond droog is als we op het kamp komen”. “Ach”, zegt Sander, “weer of geen weer, op het kamp is het ’s avonds altijd wel gezellig”. Er verschijnt weer een lach op het gezicht van Gerard. “Dat is waar ja, ik ben benieuwd welke sterke verhalen er vanavond opgehangen gaan worden”.
Richard komt terug gelopen uit het pad en grijnst triomfantelijk. “Ik wist dat de doorsteek na post zestien goed uit zou pakken”, grijnst hij. “We zitten nu op nog geen twee kilometer van de superbonus post”. Sander zet de vaart er weer in, “met een beetje mazzel komen we vandaag goed weg in het klassement”, roept hij achterom. Zodra hij op het hoogste punt van de heuvel aankomt, wordt zijn oog gevangen door de zonnestralen die een paar kilometer verderop door de wolken breken. Hij grijnst breed en draait zich om, om het goede nieuws aan Gerard te brengen. “misschien nog wel droog ook!”.
Lijkt dit je wel iets?
De AOT is er voor alle scouts uit Nederland en vindt plaats in de mooie Ardennen van België, Luxemburg of Duitsland. Twee dagen heerlijk lopen en oriënteren met behulp (of dankzij) de uitdagende deelnemerskaart. Geniet van de ontspannen sfeer en van de gezelligheid op het kampterrein.
Zin om met Pinksteren lekker weg te
zijn? Schrijf je dan in, of neem contact op met de Staff voor meer informatie.